Ik heb een ei gekocht! Geen ei van een kip, maar een hangstoel in de vorm van een groot ei. Ik kan er heerlijk in schommelen. Hoe hard ik ook schommel, de wetten van de mechanica in de natuur zorgen ervoor dat de bewegingen uitdeinen en ik uiteindelijk blijf hangen in het middelpunt. Als ik mijn ogen sluit voel ik de beweging beter. Soms voel ik nog schommel-dronken de deining terwijl ik ongemerkt al een tijdje stil hang.Schommelen is zoals mediteren. Hoe hard de schommelingen in onze gedachten en emoties ook mogen zijn, de mantra zorgt ervoor dat onze innerlijke bewegingen uitdeinen en we telkens terugkeren naar het middelpunt. Zodra we het centrum - onze diepste kern - hebben bereikt, wiegen we er weer zachtjes over om daarna nog stiller terug te keren naar ons centrum. We mogen ons op het ritme van de mantra laten wiegen om de stilte – vaak ongemerkt - in ons toe te laten.

Tijdens de Effatareis mediteerden we elke ochtend met enkele liefhebbers op het prachtige vakantiedomein in Cadzand. Midden op het terrein was een kleine bibliotheek met een terras aangelegd, een plaats die uitnodigt om te dromen, mediteren en te lezen.

Tijdens de Goede Week was er elke ochtend online meditatie. In deze intense week van het jaar willen we Stilte aanbieden. Maar hoe druk je stilte uit? Hoe plaats je stilte in een decor? Samen met Bernadette van het meditatieteam van Effata kwamen we uit op twee lege stoelen die we plaatsten op een berg.Een lege stoel nodigt uit om te gaan zitten en uit te rusten van de tocht. Mediteren is terug op adem komen.De tweede stoel voelt aan als een stille tochtgenoot die met je meegaat en zwijgend meekijkt naar het landschap van het leven, het gezelschap van je mantra en het mysterie in je dat naar je hartenklop luistert.Boven op een berg. Omdat Goede Vrijdag - de kruisiging van Jezus - gebeurde op een berg. Tegelijk roept een berg vergezichten en een adembenemende schoonheid op. Boven op de berg, schouwend over je weg en je overgevend aan het Leven kan het voluit Pasen worden. Zalig Pasen voor iedereen.

Om te vermijden dat we tijdens onze meditatie verder spinnen op de betekenis van onze mantra, gebruiken we een focuswoord dat geen betekenis oproept. Velen van ons mediteren met het woord ma-ra-na-tha. Het is een vreemd woord met vier lettergrepen waardoor het een mooie cadans kan vormen met je ademhaling. Verder helpen A-klanken om af te dalen van het hoofd naar het hart.

Overdag ben ik meestal aan het werk waardoor ik vaak pas laat naar buiten kan. Het licht van de huizen maakt dat het buiten niet helemaal donker is en ik net voldoende zie om veilig mijn weg verder te zetten. Tijdens mijn donkere avondwandelingen vind ik het fijn om naar de verlichte huizen te kijken. Ik geniet ervan om onopgemerkt bij de mensen naar binnen gluren. Het licht zorgt ervoor dat ik hen zie, maar zij mij niet.

Stokstaartjes koelen ’s nachts snel af. ’s Morgens staan ze op en keren zich samen naar de zon. Ze staan met een rechte rug stokstijf stil op hun achterpoten en laten zich door de zon opwarmen. De vacht op hun buik is dunner en ontvankelijker waardoor die sneller de zon opneemt. Ook de vacht rond hun ogen is donkerder en fungeert als een soort zonnebril waardoor ze in het felle licht kunnen kijken. Zo staan ze elke ochtend, meestal in groep, gericht naar de zon.Mediteren is stokstaartje spelen. Elke ochtend (en avond) nemen ook wij de tijd om alleen – of liefst samen met anderen – met een rechte rug stil te zitten en ons door de innerlijke rust en stilte te laten opwarmen. Door onze aandacht te richten op onze mantra of ademhaling worden we ontvankelijker voor wat de stilte met ons doet. De stilte vult ons onmerkbaar met liefde zodat we met een warmer hart de wereld kunnen ingaan.

We kunnen er niet meer naast kijken: de lente is in het land! Vorige week kuierde ik langs de Cogels-Osylei in Antwerpen-Berchem. Het is een hele chique straat met megalomane huizen met oneindig veel tierlantijntjes. Je raakt niet uitgekeken op de mozaïekjes, standbeelden en zuilen van de huizen. Altijd zie je wel iets nieuws dat je aandacht roept.

Ik hoor het mensen vaak zeggen: “Mediteren, ik heb het even geprobeerd, hoor, maar ik krijg de gedachten niet stil in mijn hoofd. Ik ben voortdurend afgeleid. Dat mediteren is niets voor mij.”