Om te vermijden dat we tijdens onze meditatie verder spinnen op de betekenis van onze mantra, gebruiken we een focuswoord dat geen betekenis oproept. Velen van ons mediteren met het woord ma-ra-na-tha. Het is een vreemd woord met vier lettergrepen waardoor het een mooie cadans kan vormen met je ademhaling. Verder helpen A-klanken om af te dalen van het hoofd naar het hart.
Ma-ra-na-tha is een Aramees woord waarmee de bijbel eindigt, het is de taal van Jezus. In het Aramese schrift zijn - net zoals in het Arabisch en Hebreeuws - geen klinkers en bepaalt de klemtoon van een woord mee de betekenis. Daardoor kan het woord op verschillende manieren worden vertaald. Afhankelijk waar je de klemtoon legt, betekent het: 'Kom, Heer, kom' of 'De Heer is gekomen'.
Alsof het woord in zich al die dynamiek bespeelt van aan- en afwezigheid, activiteit en passiviteit, werken en laten gebeuren. Is deze beweging niet de kern van de meditatie?
We zoeken de rust en de stilte in ons
versus
De rust en de stilte is al in ons aanwezig
We zoeken het mysterie, de heilige grond in ons
versus
Het mysterie, het goddelijke is al in ons aanwezig (‘inwezig’)
We kunnen het niet beter vergelijken dan met een omhelzing zoals op de foto. Wie omhelst er wie? Is het een begroeting of een afscheid? We weten het niet, maar we zien de warmte van de beweging.
Kerstmis is het feest van de incarnatie, we vieren dat het Mysterie - of hoe je dit ook wil noemen - niet langer ver weg is, maar als een klein kwetsbaar kind hier & nu aanwezig komt onder, tussen en in ons. Omhelst het Universum mij of omhels ik Het? Soms voelen we het, soms voelen we het niet. Zolang we maar door te mediteren elke dag opnieuw die dynamiek in ons laten gebeuren is het elke dag kerstmis voor ons.
Reactie plaatsen
Reacties